Docu research reis naar Albanië samen met Janneke Jacobs.
5.30 op om de bus te nemen richting het zuiden. Onze contactpersonen zijn met de noorderzon verdwenen dus we trekken ons eigen plan. We reizen van centraal naar zuid Albanië om vervolgens weer naar het noorden te gaan. Het land de sfeer het gevoel en de mensen die willen we leren kennen. En onze eerste indruk, die is prima!
We zijn naar het zuiden getrokken om en het land te zien en te kunnen zwemmen. Naast werk moet er zeker gerelaxt worden was ons idee. Dus hier zitten we, in een tent (prima tot de zon opkomt) aan het strand met een paar restaurantjes barretjes en that's it. We spreken met Reimar Thuile een medewerker van de lodge waar we een tent hebben kunnen huren. Hij vertelt dat een goede vriend van hem alles weet over Albanië en ons kan helpen met ons filmplan. Helaas hebben we die goede vriend niet meer kunnen treffen maar wie weet lukt het nog via de mail.
Het fijne van dit land is dat veel mensen enorm open staan voor andere mensen. Iets wat in Nederland nog wel eens lastig is. De mensen hier hebben plannen en ideeën en willen dit heel graag delen. Ze zijn behulpzaam en zullen waar je ook bent proberen dingen voor je te regelen.
We reizen hier echt zonder enige voorbereiding. Dat kan ook bijna niet want zelfs een bijbel als de lonely planet laat het afweten. We stappen in een bus, daarna in een auto die daar toevallig staat en we mee mogen rijden en belanden dus uiteindelijk op de meest mooie plekjes.
We praten met veel mensen over het documentaire idee en onze zoektocht. Vooral omdat we geen idee hebben of we het gaan vinden en dus heel erg open staan ontstaan er weer nieuwe inzichten en ideeën. Het feit dat je belangstelling hebt in een land dat nog maar 20 jaar open is voor buitenlanders is bijzonder voor de mensen hier. Albanië heeft veel te bieden, misschien wel meer dan ik durf toe te geven.
10 augustus
Inmiddels hebben we weer contact gehad met Ledia, de contact persoon uit Shkodra. Via Fatos, een man uit Tirana die ons met elkaar in contact gebracht heeft, blijkt dat Ledia en haar vader Alex veel weten van de Albanese cultuur. Alex heeft in de bergen gewoond en Ledia is een professor aan de Universiteit in Tirana. Ik dacht dat we geen contact meer zouden krijgen en dat we zonder hen op zoek moesten gaan. Maar niets is minder waar. Ledia heeft research gedaan voor ons en ze heeft waarschijnlijk een dorp gevonden waar nog steeds volgens de oude gebruiken geleefd wordt. 12 augustus gaan we naar haar toe in Shkodra en hopen dat we met elkaar de bergen in kunnen om te zien hoe de mensen daar nog steeds onder de zware wetten van de Kanun leven. Althans, zwaar in mijn ogen!
11 augustus
Helaas ben ik ook geveld door het kots virus. Morgen vroeg vertrekken we weer naar Tirana en gaan door naar Shkodra. Ik hoop dat ik me wat beter voel dan vandaag want anders wordt de 6 urige busrit zonder airco best heftig!
Drymades was super en we hebben er weer vel mensen ontmoet die ons verder geholpen hebben. Maar ik sta te popelen om naar het noorden te gaan. Op
naar Theth!
12 augustus
Aangekomen in Shkodra na een lange reis. De bus gemist omdat de taxi die zou komen om 7.30 natuurlijk niet kwam. Les 1 in Albanie, plan nooit iets meer dan een half uur van te voren. Met een lift de berg op gekomen en wachten op een andere bus naar Tirana, die dus ook niet kwam. Dan maar liften, werkt ook prima in dit land. Met een chauffeur en 2 politie agenten afgezet in Flora waar we een busje vonden die naar Tirana ging. Eenmaal in Tirana een taxi die ons afgezet heeft, niet afgezet qua plek maar qua geld. Hij is letterlijk een rondje gereden om ons vervolgens op dezelfde plek weer af te zetten waar we een busje vonden om ons naar Shkodra te rijden.
We ontmoeten we Ledia en Alex. Wat een geweldig lieve mensen zijn dit. Morgen gaan we met ze naar het Miss Highlander festival. Maandag vertrekken we echt de diepe bergen in, te voet! we trekken van dorp naar dorp en slapen in blokhutjes.
13 augustis
Wat kan ik zeggen... We hebben denk ik de meest bijzondere dag van ons leven gehad hier in Albanië. Nu weet ik pas wat echt off road rijden is en waarom Raki gedronken wordt als ontbijt. De mensen in de dorpen diep in de bergen... Ongelofelijk! Ongelofelijk hoe vrouwen leven hier, hoe kleine meisjes worden klaargestoomd voor het huwelijk, hoe mensen gezien willen worden en bekeken worden. Vrouwen lopen met hoge hakken door de bergen, sommigen met kleding volledig van wol terwijl het 35 graden is. Onze gidsen Ledia en Alex zijn geweldig. Het idee voor de documentaire krijgt vorm door de verhalen die we horen de dingen die we zien. Ik sta te popelen om te gaan schrijven en hier terug te komen.
Maandag trekken we met Ledia en Alex diep de alpen in om van dorp naar dorp te gaan lopen en te slapen bij de mensen in de bergen.
19 augustus
Terug uit de bergen van Albanie. En gevonden wat we zochten. Dila en Shuke. Twee vrouwen geboren in een dorp vlak bij Theth en met een enorm verleden. Shuke is de enige dochter in haar familie. Ze wilde niet trouwen zodat ze voor haar ouders kon blijven zorgen. Haar familienaam sterft met haar.
We zitten op het vliegveld na te denken over wat we hebben meegemaakt. Eigenlijk is dit niet te vertellen in woorden, alleen in beeld!
Dila
Shuke
